Στις 4 Δεκεμβρίου 1988, ο Roy Orbison, μία από τις πιο χαρακτηριστικές φωνές της αμερικανικής ροκ και ποπ μουσικής, ανέβηκε στη σκηνή του Front Row Theater στο Κλίβελαντ για μια εμφάνιση που χωρίς να το γνωρίζει θα ήταν η τελευταία της καριέρας του. Λίγες ημέρες αργότερα, στις 6 Δεκεμβρίου, ο 52χρονος καλλιτέχνης θα καταρρεύσει από καρδιακή προσβολή στο Τενεσί, βάζοντας αιφνίδιο τέλος σε μια πορεία που εκείνη την περίοδο έδειχνε ανανεωμένη και δυναμική.
Το Front Row Theater, ένας χώρος με περιστρεφόμενη σκηνή και στενή επαφή με το κοινό, φιλοξένησε τη συγκεκριμένη συναυλία που σήμερα αντιμετωπίζεται ως μια από τις πιο καθοριστικές στιγμές της πορείας του Orbison. Μαρτυρίες τον περιγράφουν σε άριστη φωνητική κατάσταση, παρά την έκδηλη κόπωση. Στη διάρκεια του show ερμήνευσε κλασικά τραγούδια όπως τα “Oh, Pretty Woman”, “Crying” και “In Dreams”, επιβεβαιώνοντας ότι η φωνή του παρέμενε ανόθευτη και αναγνωρίσιμη μέχρι το τέλος.
Στην τελευταία μεγάλη συνέντευξή του, ο Orbison μίλησε για τη δημιουργική του αναγέννηση, αλλά και για τα επαναλαμβανόμενα συμπτώματα κόπωσης που απέδιδε στην έντονη δουλειά. Τίποτα, ωστόσο, δεν πρόδιδε ότι η υγεία του είχε φτάσει σε οριακό σημείο.
Η Παραμονή του τέλους
Η ολοκλήρωση του “Mystery Girl” λίγες εβδομάδες πριν τη συναυλία στο Κλίβελαντ είχε δημιουργήσει προσδοκίες ότι το 1989 θα ήταν μια χρονιά ορόσημο για τον Orbison. Παράλληλα, η επιτυχία των Traveling Wilburys τον είχε επανατοποθετήσει στο μουσικό προσκήνιο. Η εικόνα ενός καλλιτέχνη έτοιμου για δυναμική επιστροφή κάνει την τελευταία του εμφάνιση ακόμη πιο φορτισμένη εκ των υστέρων.
Το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου, δύο ημέρες μετά το σόου στο Κλίβελαντ, ο Orbison υπέστη καρδιακή προσβολή στο σπίτι της μητέρας του στο Τενεσί. Η είδηση προκάλεσε σοκ στη μουσική κοινότητα, ιδιαίτερα επειδή ο ίδιος είχε αρχίσει να προετοιμάζει νέα περιοδεία και νέες συνεργασίες.
