Σαν σήμερα, 5 Δεκεμβρίου 2011, η Adele κατέκτησε μια από τις σημαντικότερες διακρίσεις της σύγχρονης βρετανικής μουσικής ιστορίας. Το δεύτερο άλμπουμ της, 21, ανακηρύχθηκε επίσημα ως το πιο εμπορικό άλμπουμ του 21ου αιώνα στη Μεγάλη Βρετανία, σύμφωνα με την Official Charts Company, ξεπερνώντας το μέχρι τότε ρεκόρ που κατείχε το Back to Black της Amy Winehouse.
Το 21, που κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2011, εξελίχθηκε σε φαινόμενο αμέσως μετά την κυκλοφορία του. Με μια σειρά από singles που σημάδεψαν τη δεκαετία, μεταξύ των οποίων τα “Rolling in the Deep”, “Someone Like You” και “Set Fire to the Rain”, το άλμπουμ ανέβηκε στην κορυφή των charts με εντυπωσιακή δυναμική. Παρέμεινε στο No.1 για 45 εβδομάδες, επίδοση σπάνια για σύγχρονη κυκλοφορία, επιβεβαιώνοντας την τεράστια απήχησή του στο κοινό.
Μέχρι τα τέλη του 2011, το 21 είχε ήδη πουλήσει περισσότερα από 3,4 εκατομμύρια αντίτυπα στο Ηνωμένο Βασίλειο, ξεπερνώντας τις συνολικές πωλήσεις του άλμπουμ της Winehouse, που κατείχε μέχρι τότε το σχετικό ρεκόρ. Τα επόμενα χρόνια, οι αριθμοί αυτοί εκτινάχθηκαν ακόμη περισσότερο: σήμερα, το 21 έχει ξεπεράσει τις 5 εκατομμύρια πωλήσεις στη βρετανική αγορά, ενώ παγκοσμίως οι πωλήσεις του υπολογίζεται ότι έχουν υπερβεί τα 31 εκατομμύρια.
Η κριτική αποδοχή ήταν εξίσου εντυπωσιακή. Το άλμπουμ προτάθηκε για το Mercury Prize του 2011, ενώ το 2012 κέρδισε δύο από τις σημαντικότερες διεθνείς διακρίσεις: το Grammy για Album of the Year και το BRIT Award για British Album of the Year. Η απήχηση του 21 επιβεβαιώθηκε και από την ένταξή του στη λίστα των 500 Greatest Albums of All Time του Rolling Stone, αναγνωρίζοντας τη συμβολή του όχι μόνο στη δεκαετία του 2010, αλλά και στη σύγχρονη μουσική κουλτούρα συνολικά.
Πέρα από τα βραβεία και τα ρεκόρ, το 21 σηματοδότησε ένα πολιτισμικό φαινόμενο. Το άλμπουμ κατέγραψε το συναισθηματικό τοπίο μιας γενιάς, με την ερμηνευτική δύναμη της Adele και την εξομολογητική γραφή της να δημιουργούν ένα έργο που ξεπέρασε τα όρια της pop και έγινε προσωπική ιστορία για εκατομμύρια ακροατές. Η επιτυχία του συνέβαλε επίσης καθοριστικά στην οικονομική ανάκαμψη της βρετανικής μουσικής βιομηχανίας εκείνη την περίοδο, σε μια εποχή όπου οι φυσικές πωλήσεις δίσκων σημείωναν σταθερή πτώση.
