Όπως στην πραγματική ζωή, έτσι και στα παραμύθια, ένας καλός ήρωας έρχεται αντιμέτωπος με τον κακό που του κάνει τη ζωή δύσκολη.
Στα χριστουγεννιάτικα παραμύθια, δεν είναι λίγοι οι χαρακτήρες που μισούν τις γιορτές και κάνουν τα πάντα για να κάνουν και τους γύρω τους να νιώσουν το ίδιο. Όμως, η ζωή, κάποια γεγονότα και η μαγεία των χριστούγεννων τους άλλαξαν γνώμη και τους έκαναν να βλέπουν τις γιορτές με αγάπη και θαλπωρή.
Ποιοι είναι οι χαρακτήρες που αγαπάμε να μισούμε;
1. «Φρικαντέλα: Η Μάγισσα που μισούσε τα κάλαντα» του Ευγένιου Τριβιζά
Η µάγισσα Φρικαντέλα µισεί αφάνταστα όλα τα καλά. Δε χορεύει καλαµατιανό. Χορεύει µόνο κακαµατιανό. Δεν τρώει ποτέ της καλαµαράκια. Τρώει µόνο κακαµαράκια. Δεν πίνει πορτοκαλάδα, µόνο πορτοκακάδα. Αλλά, πάνω απ′ όλα, µισεί τα κάλαντα. Όταν, λοιπόν, παραµονές πρωτοχρονιάς ακούει τα παιδιά της γειτονιάς να τραγουδάνε τα κάλαντα, γίνεται έξω φρενών, τους κλέβει τις φωνές τους και τις φυλακίζει σε µπαλόνια. Η απολαυστική περιπέτεια συνεχίζεται στους χιονισµένους δρόµους της πόλης και στο κάστρο της µάγισσας, στα µαγικά δωµάτια του οποίου, τα παιδιά µε επικεφαλής τον τετραπέρατο Σεβαστιανό Μπισµπικούκη αναζητούν τα µπαλόνια µε τις κλεµµένες φωνές τους.
2. «Η βασίλισσα του χιονιού» του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν
Από τα πιο αγαπημένα βιβλία του διάσημου συγγραφέα, δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στις 21 Δεκεμβρίου του 1844 στα Νέα Παραμύθια και είναι ένα από τα μεγαλύτερα σε έκταση παραμύθια του. Η ιστορία ακολουθεί το μοτίβο της πάλης του καλού και του κακού και αφηγείται τη συγκινητική περιπέτεια δύο αγαπημένων φίλων, της Γκέρντα και του Κάι. Σε έναν κόσμο φανταστικό, παγωμένο και απόμακρο, κυριαρχεί η γοητευτική Βασίλισσα του Χιονιού που σαγηνεύει τους ανθρώπους με την ομορφιά της, έχοντας για όπλο ένα μαγικό καθρέφτη. Όποιος τον κοιτά χάνει τα καλά του συναισθήματα και ξεχνάει τους φίλους του. Ο καθρέφτης συνεχώς μεγαλώνει και ανεβαίνει πολύ ψηλά σκεπάζοντας τη γη, ώσπου μια μέρα ξεφεύγει από τα χέρια των κακών καλικαντζάρων, πέφτει με δύναμη στο χώμα και σπάει σε χιλιάδες μικροσκοπικά κομμάτια που σκορπίζουν παντού. Τα μικρά γυαλάκια σφηνώνονται στα μάτια του και να παγώνουν την καρδιά του. Η Βασίλισσα του Χιονιού εμφανίζεται με το ασημένιο άρμα της, τυλιγμένη σε ένα σύννεφο από νιφάδες χιονιού και αρπάζει τον Κάι για να τον οδηγήσει στο γυάλινο παλάτι... φιλοδοξεί να γίνει ο Πρίγκιπας της παγωμένης ζωής της. Πώς θα βρει η Γκέρντα τον αγαπημένο της φίλο που έπεσε στα δίχτυα της διαβόητης Βασίλισσας και χάθηκε από τη ζωή της; Με ποιο τρόπο θα τον αφυπνίσει και θα ζεστάνει ξανά την παγωμένη του καρδιά;
3. «Ο Εγωιστής Γίγαντας» του Oscar Wilde
Ο Εγωιστής Γίγαντας είναι μία από τις πέντε παιδικές ιστορίες που συγκροτούν το βιβλίο Ο ευτυχισμένος πρίγκιπας και άλλες ιστορίες. Το βιβλίο είναι έργο του Oscar Wilde, που εκδόθηκε το 1888. Ο Βρετανός εστέτ στο παραμύθι του Ο Εγωιστής Γίγαντας αφηγείται την ιστορία ενός γίγαντα και μιας παρέας παιδιών. Στον πανέμορφο κήπο του γίγαντα έπαιζαν τα παιδιά. Εκείνος όμως τα έδιωξε και έχτισε ολόγυρα έναν ψηλό φράχτη, απαγορεύοντας την είσοδο. Από τότε, η άνοιξη και το καλοκαίρι δεν ξανάρθαν ποτέ. Τα πουλιά έφυγαν. Χιόνι και χαλάζι πέφταν αδιάκοπα. Τα λουλούδια δε φύτρωναν και τα δέντρα δεν άνθιζαν. Όμως, τα παιδιά τρύπωσαν στον κήπο κρυφά. Κι άλλαξαν όλα. O γίγαντας κατάλαβε και αγάπησε τα παιδιά. Κι όταν γέρασε, ένα από αυτά οδήγησε την ψυχή του στον Παράδεισο. […] Και το παιδί χαμογέλασε στο γίγαντα και του είπε «Με άφησες να παίξω στον κήπο σου μία φορά, σήμερα ήρθε η μέρα που θα έρθεις μαζί μου στο δικό μου κήπο, στον Παράδεισο.». Κι όταν τα παιδιά πήγαν εκεί το απόγευμα, βρήκαν το γίγαντα νεκρό κάτω από το δέντρο, καλυμμένο με λευκά άνθη. O Oscar Wilde συνθέτει ένα συγκινητικό και διαχρονικό παραμύθι με το οποίο κατηγορεί τον εγωισμό και προβάλλει την ανθρωπιά και την αγάπη, δημιουργώντας ένα κλασικό έργο της παγκόσμιας λογοτεχνίας για τα παιδιά.
4. «Μια Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» του C. Dickens
«Μια Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» (A Christmas Carol, 1843), ο C. Dickens μας διηγείται την ιστορία του Εμπενίζερ Σκρουτζ, ενός δυστυχή ηλικιωμένου άντρα ο οποίος, την παραμονή κάποιων Χριστουγέννων, δέχεται επίσκεψη από το φάντασμα του νεκρού συνεργάτη του. Αργότερα τη νύχτα, ακολουθούν τρία ακόμα φαντάσματα. Το φάντασμα του Παρελθόντος θυμίζει στον Σκρουτζ τα νεανικά του χρόνια, τη μοναξιά, που βίωνε ως νέος και την εγκατάλειψή του από την τότε αρραβωνιαστικιά του. Η σκηνή τον συγκινεί, μα δεν καταφέρνει να τον κάνει να αλλάξει την εχθρική στάση του προς τα Χριστούγεννα. Το δεύτερο φάντασμα, αυτό των Παροντικών Χριστουγέννων, τον οδηγεί μέσα στο σπίτι του υπαλλήλου του, Μπομπ, ο οποίος προσπαθεί να γιορτάσει με την οικογένειά του με ένα πενιχρό δείπνο. Ο Σκρουτζ δίνει ιδιαίτερη προσοχή στον Τιμι, τον μικρό ανάπηρο γιό του Μπομπ. Τέλος, το φάντασμα των μελλοντικών Χριστουγέννων δείχνει στον Σκρουτζ την ημέρα της κηδείας του μικρού Τίμι και καταδικάζει τον Σκρουτζ σε έναν μοναχικό και δυστυχισμένο θάνατο. Μετά από τις επισκέψεις των φαντασμάτων, ο Σκρούτζ μετατρέπεται σε έναν ευγενικό άνθρωπο, έτοιμο να μοιράσει χαρά και να απολαύσει τα Χριστούγεννα. Είναι ευτυχής που του δίνεται η ευκαιρία να αλλάξει το μέλλον του και να μην έχει το τέλος που του υπέδειξε το φάντασμα των Μελλοντικών Χριστουγέννων το ίδιο βράδυ.
5. « Γκριντς, ο κατεργάρης των Χριστουγέννων»
Ο Γκριντς είναι ο κατεργάρης των Χριστουγέννων που έχει ως στόχο της ζωής του να καταστρέψει τα Χριστούγεννα για όλους. «Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα και ο γκρινιάρης Γκριντς δεν αντέχει άλλο. Αυτή την χρονιά πρέπει να κάνει κάτι: πρέπει να βρει έναν τρόπο να σταματήσει τα Χριστούγεννα!» (Απόσπασμα από το παραμύθι). Τι θα γίνει στο τέλος όμως; Θα αγαπήσει και αυτός το Άγιο Πνεύμα;
